ΟΗΕ: "SOS, λιώνουν οι πάγοι"
Οι «ενδείξεις» της κλιματικής αλλαγής, εξελίσσονται σε αποδείξεις, μετατρέποντας σε «εφιάλτη» για την παγκόσμια κοινότητα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Όπως έδειξε έρευνα του Προγράμματος Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών, (United Nations Environment Programme), σε εννέα βουνά και τριάντα ενδεικτικούς παγετούς, ο ρυθμός με τον οποίο λιώνουν οι πάγοι υπερδιπλασιάστηκε τα έτη 2005 και 2006 σε σχέση με τη διετία 2004- 2005.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες του ΟΗΕ τα τελευταία δεδομένα των ερευνών δείχνουν διαρκή επιτάχυνση στο λιώσιμο των πάγων, χωρίς να υπάρχει για το ορατό μέλλον ένδειξη αναστροφής της κατάστασης. Η περιβαλλοντική υπηρεσία του ΟΗΕ μελετά το λιώσιμο των πάγων, με βάση το «ισοδύναμο νερού». Σύμφωνα λοιπόν με τις εκτιμήσεις για το 2006 η συρρίκνωση των πάγων έφτασε περίπου στο 1,4 μέτρο ισοδύναμου νερού, όταν το 2005 ήταν μόλις 0,5 μέτρο.
Κατά την εικοσαετία 1980 -1999 υπολογίζεται ότι οι συνολικές απώλειες των πάγων φτάνουν τα 10,5 μέτρα ισοδύναμου νερού, ενώ ο μέσος όρος απωλειών ήταν 0,3 μέτρα το έτος. Το μεγαλύτερο ρεκόρ της εικοσαετίας σημειώθηκε το 1998 με 0,7 μέτρα. Ωστόσο από το 2000 και μετά ο ρυθμός λιωσίματος των πάγων αυξήθηκε ακόμη περισσότερο και τα έτη 2003, 2004 και 2006 οι απώλειες σε πάγους ξεπέρασαν το ρεκόρ του 1998.
Κατά μέσο όρο, ένα μέτρο ισοδύναμου νερού αντιστοιχεί σε 1,1 μ. πάχος πάγου. Κατά συνέπεια μόνο το 2006 η συρρίκνωση έφτασε το 1,5 μέτρο ενώ από το 1980 η συνολική μείωση στο πάχος του πάγου ξεπέρασε τα 11,5 μέτρα.
Στο σύνολο της, η ερευνά περιλαμβάνει δεδομένα από περίπου 100 παγετώνες, με στοιχεία που δείχνουν σημαντική συρρίκνωση στις χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων στην Αυστρία, στη Νορβηγία, στη Σουηδία, στην Ιταλία, στην Ισπανία και στην Ελβετία.
Η πλέον δραματική συρρίκνωση επήλθε στην Ευρώπη και τη Νορβηγία, όπου το 2006 παρατηρήθηκε μείωση κατά 3,1 μέτρα (2,9 μέτρα ισοδύναμου νερού), όταν το 2005 η μείωση ήταν μόλις 0,3 μέτρα (0,28 μέτρα ισοδύναμου).
Στην Αυστρία, η μείωση έφτασε το 1,2 μέτρο το 2006, στη Γαλλία περίπου τα 3 μέτρα, στην Ιταλία το 1,4 μέτρο, στην Ισπανία τα 2 μέτρα, στη Σουηδία το 1,8 μέτρο και στην Ελβετία το 1,3 μέτρο.
Η έρευνα κατέδειξε ότι στα Ιμαλάια, οι πάγοι μειώνονται με ρυθμό που παρατηρείται σε άλλα βουνά με χαμηλότερο υψόμετρο. Πολλοί πάγοι στις περιοχές αυτές μπορεί να εξαφανιστούν στις ερχόμενες δεκαετίες. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους που ζουν στην ευρύτερη περιοχή των Ιμαλαΐων και της Ινδικής χερσονήσου, καθώς θα επηρέαζε πολλά ποτάμια που διατρέχουν τη βόρεια Ινδία. Τα ποτάμια αυτά, είναι πολύ πιθανό στο μέλλον να έχουν νερό μόνο σε ορισμένες εποχές του χρόνου.
Ευάλωτα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου θα είναι και πολλά ποτάμια στις ΗΠΑ και τον Καναδά, καθώς η αύξηση της θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς, μέχρι το 2040 θα μείωνε δραματικά τις καλοκαιρινές ροές νερού.
Στη Λατινική Αμερική, οι περισσότεροι τροπικοί πάγοι αναμένεται να λιώσουν σύντομα (2020 -2030), με τη Βολιβία, το Περού, την Κολομβία και το Εκουαδόρ να βρίσκονται ήδη σε κρίσιμο σημείο. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι οι πάγοι στον Κολομβία, τη Χιλή και την Αργεντινή μειώνονται δραστικά. Εφόσον λιώσουν μέσα στην επόμενη δεκαπενταετία οι πάγοι των Άνδεων, αναμένεται να υπάρξει σημαντικό πρόβλημα στη διαθεσιμότητα νερού και την υδροηλεκτρική παραγωγή.
Σύμφωνα με τον Εκτελεστικό Διευθυντή του προγράμματος των ΗΕ για το περιβάλλον (UNEP), Achim Steiner, το κρίσιμο τεστ θα έρθει στα τέλη του 2009 στη Διάσκεψη για το κλίμα στη σύνοδο της Κοπεγχάγης. Εκεί οι κυβερνήσεις πρέπει να συμφωνήσουν σε μια νέα αποφασιστική μείωση των εκπομπών και ένα καθεστώς επικεντρωμένο στην προσαρμογή. «Διαφορετικά, όπως συμβαίνει και στους παγετώνες, τα περιθώρια ελιγμών μας και η ευκαιρία να δράσουμε μπορεί απλώς θα λιώσουν.».
πηγές:capital.gr
Σύμφωνα με τους επιστήμονες του ΟΗΕ τα τελευταία δεδομένα των ερευνών δείχνουν διαρκή επιτάχυνση στο λιώσιμο των πάγων, χωρίς να υπάρχει για το ορατό μέλλον ένδειξη αναστροφής της κατάστασης. Η περιβαλλοντική υπηρεσία του ΟΗΕ μελετά το λιώσιμο των πάγων, με βάση το «ισοδύναμο νερού». Σύμφωνα λοιπόν με τις εκτιμήσεις για το 2006 η συρρίκνωση των πάγων έφτασε περίπου στο 1,4 μέτρο ισοδύναμου νερού, όταν το 2005 ήταν μόλις 0,5 μέτρο.
Κατά την εικοσαετία 1980 -1999 υπολογίζεται ότι οι συνολικές απώλειες των πάγων φτάνουν τα 10,5 μέτρα ισοδύναμου νερού, ενώ ο μέσος όρος απωλειών ήταν 0,3 μέτρα το έτος. Το μεγαλύτερο ρεκόρ της εικοσαετίας σημειώθηκε το 1998 με 0,7 μέτρα. Ωστόσο από το 2000 και μετά ο ρυθμός λιωσίματος των πάγων αυξήθηκε ακόμη περισσότερο και τα έτη 2003, 2004 και 2006 οι απώλειες σε πάγους ξεπέρασαν το ρεκόρ του 1998.
Κατά μέσο όρο, ένα μέτρο ισοδύναμου νερού αντιστοιχεί σε 1,1 μ. πάχος πάγου. Κατά συνέπεια μόνο το 2006 η συρρίκνωση έφτασε το 1,5 μέτρο ενώ από το 1980 η συνολική μείωση στο πάχος του πάγου ξεπέρασε τα 11,5 μέτρα.
Στο σύνολο της, η ερευνά περιλαμβάνει δεδομένα από περίπου 100 παγετώνες, με στοιχεία που δείχνουν σημαντική συρρίκνωση στις χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων στην Αυστρία, στη Νορβηγία, στη Σουηδία, στην Ιταλία, στην Ισπανία και στην Ελβετία.
Η πλέον δραματική συρρίκνωση επήλθε στην Ευρώπη και τη Νορβηγία, όπου το 2006 παρατηρήθηκε μείωση κατά 3,1 μέτρα (2,9 μέτρα ισοδύναμου νερού), όταν το 2005 η μείωση ήταν μόλις 0,3 μέτρα (0,28 μέτρα ισοδύναμου).
Στην Αυστρία, η μείωση έφτασε το 1,2 μέτρο το 2006, στη Γαλλία περίπου τα 3 μέτρα, στην Ιταλία το 1,4 μέτρο, στην Ισπανία τα 2 μέτρα, στη Σουηδία το 1,8 μέτρο και στην Ελβετία το 1,3 μέτρο.
Η έρευνα κατέδειξε ότι στα Ιμαλάια, οι πάγοι μειώνονται με ρυθμό που παρατηρείται σε άλλα βουνά με χαμηλότερο υψόμετρο. Πολλοί πάγοι στις περιοχές αυτές μπορεί να εξαφανιστούν στις ερχόμενες δεκαετίες. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους που ζουν στην ευρύτερη περιοχή των Ιμαλαΐων και της Ινδικής χερσονήσου, καθώς θα επηρέαζε πολλά ποτάμια που διατρέχουν τη βόρεια Ινδία. Τα ποτάμια αυτά, είναι πολύ πιθανό στο μέλλον να έχουν νερό μόνο σε ορισμένες εποχές του χρόνου.
Ευάλωτα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου θα είναι και πολλά ποτάμια στις ΗΠΑ και τον Καναδά, καθώς η αύξηση της θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς, μέχρι το 2040 θα μείωνε δραματικά τις καλοκαιρινές ροές νερού.
Στη Λατινική Αμερική, οι περισσότεροι τροπικοί πάγοι αναμένεται να λιώσουν σύντομα (2020 -2030), με τη Βολιβία, το Περού, την Κολομβία και το Εκουαδόρ να βρίσκονται ήδη σε κρίσιμο σημείο. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι οι πάγοι στον Κολομβία, τη Χιλή και την Αργεντινή μειώνονται δραστικά. Εφόσον λιώσουν μέσα στην επόμενη δεκαπενταετία οι πάγοι των Άνδεων, αναμένεται να υπάρξει σημαντικό πρόβλημα στη διαθεσιμότητα νερού και την υδροηλεκτρική παραγωγή.
Σύμφωνα με τον Εκτελεστικό Διευθυντή του προγράμματος των ΗΕ για το περιβάλλον (UNEP), Achim Steiner, το κρίσιμο τεστ θα έρθει στα τέλη του 2009 στη Διάσκεψη για το κλίμα στη σύνοδο της Κοπεγχάγης. Εκεί οι κυβερνήσεις πρέπει να συμφωνήσουν σε μια νέα αποφασιστική μείωση των εκπομπών και ένα καθεστώς επικεντρωμένο στην προσαρμογή. «Διαφορετικά, όπως συμβαίνει και στους παγετώνες, τα περιθώρια ελιγμών μας και η ευκαιρία να δράσουμε μπορεί απλώς θα λιώσουν.».
πηγές:capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου